DWANAŚCIE KRZESEŁ /DVANÁCT KŔESEL/ (1933)
Komedia
Reżyseria
Michał Waszyński i Martin Frič
Wytwórnia
REX-FILM
TERRA-FILM (BRNO)
Zarys fabuły*
Ferdynand Suplatko, praski fryzjer, oszołomiony otrzymaną informacją o spadku po zmarłej w Warszawie ciotce-milionerce Apolonii Kloc, opuszcza pełen zaskoczonych klientów zakład i wyrusza natychmiast w drogę. Na miejscu, w starej kamienicy w całkowicie pustym mieszkaniu, znajduje jedynie 12 krzeseł z karteczką na jednym z nich - "Mojemu siostrzeńcowi", a na ścianie wielki portret ciotki. Rozczarowany i pełen żalu oddaje je do pobliskiego antykwariatu Kamila Klepki. W czasie bezsennej nocy spędzonej na niewygodnej podłodze, nie mogąc znieść widoku uśmiechniętej ciotki spoglądającej z portretu, odwraca go, i wtdy zaskoczony znajduje kopertę, a w niej list informujący, że pod obiciem jednego z krzeseł znajduje się 100 tys. dolarów. Uradowany udaje się bezzwłocznie do antykwariusza, gdzie dowiaduje się, że krzesła zostały już kupione przez hurtownika. Zrozpaczony Suplatko zdradza Klepce swój sekret i obaj postanawiają je odzyskać. W antykwariacie pojawia się jednak tajemnicza kobieta, niezmiernie zainteresowana krzesłami i gdy dowiaduje się, że zostały sprzedane, również udaje się na ich poszukiwanie...
W rolach wiodących
| Adolf Dymsza | antykwariusz Kamil Klepka |
| Vlasta Burian | fryzjer Ferdynand Suplatko |
| Zula Pogorzelska | protektorka sierocińca |
W pozostałych
| Wanda Jarszewska | kierowniczka sierocińca |
| Zofia Jaroszewska | pracownica sierocińca |
| Hanna Parysiewicz | pracownica sierocińca |
| Eugeniusz Koszutski | Repecki, mieszkaniec kamienicy |
| Stanisław Belski | Rozenmann, właściciel składu mebli w Płocku |
| Józef Kondrat | taksówkarz na warszawskiej starówce |
| Aniela Rolandowa | dentystka |
| Wiktor Biegański | profesor spirytysta |
| Lo Kitay | harfista na seansie spirytystycznym |
| Helena Zarembina | uczestniczka seansu spirytystycznego |
| Stefan Szczuka | licytator |
| i inni |
Oprawa muzyczna
Muzykę skomponował Władysław Daniłowski, autorami słów piosenek są Marian Hemar i Jaroslav Mottl.
Piosenka
Mám já tohle zapotŕebí
słowa: Jaroslav Mottl
śpiewa
Vlasta Burian
(dokładny tekst nieznany)
Piosenka
Jeżeli kochać, to na zawsze
słowa: Marian Hemar
śpiewa
Mieczysław Fogg (z offu)
(fragment)
Najgorsze są te rzeczy pośrednie
Na które nie ma na pozór pomocy
Gdy się męczysz i nienawidzisz mnie we dnie
A kochasz mnie w nocy
A we dnie chodzisz z tą tęsknotą tajemną
Że inne usta może słodszy mają smak
Słuchaj, to trudno
Ze mną nie można tak
Jeśli zostać, to na zawsze, to na zawsze
Czy życie ma być na cierniach, czy z róż
Na wszystkie dole, i najgorsze i najłzawsze
Lecz jeśli odejść to natychmiast, to już
Piosenka
Po co? Po co?
słowa: Marian Hemar i Jaroslav Mottl
śpiewają
Adolf Dymsza
Vlasta Burian
Po co? Po co?
Tak się męczę dniem i nocą
Szczęście, majątek - pic!
Na co, na co?
O, nadaremna praco
Jakoś nie widać nic
Z tem szczęściem wciąż tak samo jest
Do ostatniego tchu
Gdy go szukasz tu, to ono tam
Ty tam, to ono tu
Po prostu pułapka
Zabawa, ciuciubabka
Mówię: to entrez nous
Jako sceptyk sybaryta
Co wyraźnie po mnie znać
Ubóstwiam jeść do syta
I osiem godzin spać
Więc się pytam dziś, czy aby
Jakikolwiek sens to ma
Że ktoś jest z głodu słaby
Niewyspany tak, jak ja
Ach, po co? po co?
Tak się męczyć dniem i nocą
Szczęście, majątek - pic!
Na co, na co?
O, nadaremna praco
Jakoś nie widać nic
Z tem szczęściem jest to samo
Wciąż do ostatniego tchu
Ty go szukasz tu, to ono tam
Ty tam, to ono tu
Po prostu pułapka
Zabawka, ciuciubabka
Mówię: to entrez nos
Piosenka
Komu se nelení, tomu se zelení
słowa: Jaroslav Mottl
śpiewa
Vlasta Burian
(dokładny tekst nieznany)
Piosenka
Wszystko będzie dobrze
słowa: Marian Hemar
śpiewa
nieznany chór dziecięcy
Wszystko będzie dobrze
Jasne przyjdą dni
Słońce lśni po burzy
O szczęściu serce śni
O słońcu i o róży
Marzenia snuje nić
Wszystko będzie dobrze
Bądź pewny, że tak musi być
* zakładka ‘Wstęp'