SZCZĘŚLIWA 13-TKA (1938)
(w czołówce: Szcześliwa 13-ka)
Komedia

Reżyseria
Marian Czauski

Wytwórnia
IMAGO-VOX

Zarys fabuły*

Stanisław Koziołek, pracownik w biurze domu towarowego Burlickiego to wieczny pechowiec bezgranicznie wierzący w przesądy. Gdy w piątek trzynastego dowiaduje się z prasy, że na numer jego losu loteryjnego padła główna wygrana, milion złotych, nie może uwierzyć swojemu szczęściu. Żegna się chłodno z kolegami, dla których był zawsze obiektem drwin i żartów, a osłupiałemu dyrektorowi na pożegnanie tłucze cenną lampę, i z uśmiechem na ustach opuszcza gabinet. Wraz z sąsiadem, skrzypkiem Bończą, z którym wspólnie kupił los, udaje się do kolektury. Gdy dowiaduje się, że w gazecie podano błędną cyfrę i nic nie wygrał, jest zrozpaczony. Wyrozumiały dyrektor przyjmuje go z powrotem do pracy, którą niebawem ponownie traci, gdy pod nieobecność pryncypała upija się i nieuprzejmie traktuje ważną klientkę, aktorkę Lolę Vulpi. Zrezygnowany, bez żadnych nadziei na przyszłość, postanawia rozstać się z życiem. Na moście spotyka młodą dziewczynę Hanię Doboszankę, girlsę rewiową, która również straciła pracę w teatrze i podobnie jak on chce zakończyć swe życie w nurtach rzeki...

W rolach wiodących

Stanisław Sielański Stanisław Koziołek
Helena Grossówna Hanka Doboszanka, artystka w teatrze „Miraż”
Józef Orwid profesor Bończa
Władysław Grabowski Burlicki, dyrektor domu towarowego
Maria Chmurkowska Lola Vulpi, artystka w teatrze „Miraż”
Czesław Skonieczny Słowikowski, dyrektor teatru „Miraż”

W pozostałych

Irena Skwierczyńska Michałowa, gospodyni Koziołka
(w czołówce: Tomaszowa)
Jerzy Roland szef reklamy w domu towarowym
Zofia Wilczyńska ekspedientka w dziale kosmetycznym w domu
towarowym
Julian Krzewiński profesor Buńczykiewicz, klient w domu
towarowym
Irena Ludecka   sekretarka w teatrze „Miraż”
Jerzy Marr Jerzy Runicz, dyrygent w teatrze „Miraż”
Jerzy Kordowski Konstanty, woźny w teatrze „Miraż”
Jan Ciecierski konferansjer w teatrze „Miraż”
Hanna Runowiecka tancerka w teatrze „Miraż”
Bożena Alesso tancerka w teatrze „Miraż”
Józef Kudła klarnecista w muzycznym zespole Bończy
oraz  
Lucyna Messal
(w czołówce: Lucy Messal)
pianistka w restauracji
i inni  

Oprawa muzyczna

Muzykę skomponował Jerzy Petersburski, autorami słów piosenek są Emanuel Schlechter i Ludwik Starski. Motywem przewodnim filmu jest melodia piosenki „Młodym być i więcej nic”, którą śpiewa znana śpiewaczka operetkowa Lucyna Messal. W filmie wykorzystano ponadto kompozycję Gioacchino Rossiniego, uwerturę do opery "Wilhelm Tell".

Piosenka
Odpukaj Pan
wykonawca nieznany

(fragment)

Jak już pecha ktoś posiada
To przeważnie pecha ma
Taka to już jest zasada
A przykładem jestem ja:
Mam dwie nogi - każda lewa
Którą wstanę - zawsze źle
W prawym oku zez
W lewym oku zez
To wystarczy chyba, nie?
Jeżeli pana, proszę pana gnębi pech
Odpukaj pan, odpukaj pan
Bo to pomaga, to nie blaga, to nie śmiech…

Piosenka
Młodym być i więcej nic
śpiewa
Lucyna Messal


Dopókiśmy młodzi i sercem i duszą
Nie wiemy jak cenić ten skarb
Dopiero, gdy włosy się srebrem przyprószą
Widzimy, co skarb ten nasz wart
Żałujemy tych dni, a po nocach się śni
Jedna prawda, a prawda ta brzmi

I srebro, i złoto, to nic
Chodzi o to, by młodym być i więcej nic
Nie rozgłos, nie sława, nie stroje, zabawa
Lecz młodym być, i więcej nic

A jeszcze do tego mieć kogoś bliskiego
I kochać go, i więcej nic

Najbiedniejszym być, najskromniejszym być
Ale mieć przed sobą świat
Zakochanym być i kochanym być
I mieć wciąż dwadzieścia lat

Piosenka
Ja tańczę
śpiewa
Helena Grossówna


W życiu trzeba zawsze optymistą być
Powtarzać wszędzie: jakoś to będzie
Cała sztuka w tym, ażeby umieć żyć
Ażeby śpiewać, tańczyć właśnie gdy jest źle

Mnie jeżeli los dokuczy i mam losu tego dość
Wtedy tańczę, tańczę, tańczę, tańczę, tańczę mu na złość
Cały świat wiruje ze mną jakby się szampanem spił
No i tańczę, tańczę, tańczę, tańczę, tańczę co mam sił

Momentalnie znika smutek, momentalnie znika pech
Widzę cały świat różowo i na każdej twarzy śmiech
Nie narzekam nigdy na nic, czy mam więcej, czy mam mniej
Tylko tańczę, tańczę, bo gdy tańczę, zaraz jest mi lżej

* zakładka ‘Wstęp’

close