SZCZĘŚLIWA 13-TKA (1938)
(w czołówce: Szcześliwa 13-ka)
Komedia
Reżyseria
Marian Czauski
Wytwórnia
IMAGO-VOX
Zarys fabuły*
Stanisław Koziołek, pracownik w biurze domu towarowego Burlickiego to wieczny pechowiec bezgranicznie wierzący w przesądy. Gdy w piątek trzynastego dowiaduje się z prasy, że na numer jego losu loteryjnego padła główna wygrana, milion złotych, nie może uwierzyć swojemu szczęściu. Żegna się chłodno z kolegami, dla których był zawsze obiektem drwin i żartów, a osłupiałemu dyrektorowi na pożegnanie tłucze cenną lampę, i z uśmiechem na ustach opuszcza gabinet. Wraz z sąsiadem, skrzypkiem Bończą, z którym wspólnie kupił los, udaje się do kolektury. Gdy dowiaduje się, że w gazecie podano błędną cyfrę i nic nie wygrał, jest zrozpaczony. Wyrozumiały dyrektor przyjmuje go z powrotem do pracy, którą niebawem ponownie traci, gdy pod nieobecność pryncypała upija się i nieuprzejmie traktuje ważną klientkę, aktorkę Lolę Vulpi. Zrezygnowany, bez żadnych nadziei na przyszłość, postanawia rozstać się z życiem. Na moście spotyka młodą dziewczynę Hanię Doboszankę, girlsę rewiową, która również straciła pracę w teatrze i podobnie jak on chce zakończyć swe życie w nurtach rzeki...
W rolach wiodących
| Stanisław Sielański | Stanisław Koziołek |
| Helena Grossówna | Hanka Doboszanka, artystka w teatrze „Miraż” |
| Józef Orwid | profesor Bończa |
| Władysław Grabowski | Burlicki, dyrektor domu towarowego |
| Maria Chmurkowska | Lola Vulpi, artystka w teatrze „Miraż” |
| Czesław Skonieczny | Słowikowski, dyrektor teatru „Miraż” |
W pozostałych
| Irena Skwierczyńska | Michałowa, gospodyni Koziołka (w czołówce: Tomaszowa) |
| Jerzy Roland | szef reklamy w domu towarowym |
| Zofia Wilczyńska | ekspedientka w dziale kosmetycznym w domu towarowym |
| Julian Krzewiński | profesor Buńczykiewicz, klient w domu towarowym |
| Irena Ludecka | sekretarka w teatrze „Miraż” |
| Jerzy Marr | Jerzy Runicz, dyrygent w teatrze „Miraż” |
| Jerzy Kordowski | Konstanty, woźny w teatrze „Miraż” |
| Jan Ciecierski | konferansjer w teatrze „Miraż” |
| Hanna Runowiecka | tancerka w teatrze „Miraż” |
| Bożena Alesso | tancerka w teatrze „Miraż” |
| Józef Kudła | klarnecista w muzycznym zespole Bończy |
| oraz | |
| Lucyna Messal (w czołówce: Lucy Messal) |
pianistka w restauracji |
| i inni |
Oprawa muzyczna
Muzykę skomponował Jerzy Petersburski, autorami słów piosenek są Emanuel Schlechter i Ludwik Starski. Motywem przewodnim filmu jest melodia piosenki „Młodym być i więcej nic”, którą śpiewa znana śpiewaczka operetkowa Lucyna Messal. W filmie wykorzystano ponadto kompozycję Gioacchino Rossiniego, uwerturę do opery "Wilhelm Tell".
Piosenka
Odpukaj Pan
wykonawca nieznany
(fragment)
Jak już pecha ktoś posiada
To przeważnie pecha ma
Taka to już jest zasada
A przykładem jestem ja:
Mam dwie nogi - każda lewa
Którą wstanę - zawsze źle
W prawym oku zez
W lewym oku zez
To wystarczy chyba, nie?
Jeżeli pana, proszę pana gnębi pech
Odpukaj pan, odpukaj pan
Bo to pomaga, to nie blaga, to nie śmiech…
Piosenka
Młodym być i więcej nic
śpiewa
Lucyna Messal
Dopókiśmy młodzi i sercem i duszą
Nie wiemy jak cenić ten skarb
Dopiero, gdy włosy się srebrem przyprószą
Widzimy, co skarb ten nasz wart
Żałujemy tych dni, a po nocach się śni
Jedna prawda, a prawda ta brzmi
I srebro, i złoto, to nic
Chodzi o to, by młodym być i więcej nic
Nie rozgłos, nie sława, nie stroje, zabawa
Lecz młodym być, i więcej nic
A jeszcze do tego mieć kogoś bliskiego
I kochać go, i więcej nic
Najbiedniejszym być, najskromniejszym być
Ale mieć przed sobą świat
Zakochanym być i kochanym być
I mieć wciąż dwadzieścia lat
Piosenka
Ja tańczę
śpiewa
Helena Grossówna
W życiu trzeba zawsze optymistą być
Powtarzać wszędzie: jakoś to będzie
Cała sztuka w tym, ażeby umieć żyć
Ażeby śpiewać, tańczyć właśnie gdy jest źle
Mnie jeżeli los dokuczy i mam losu tego dość
Wtedy tańczę, tańczę, tańczę, tańczę, tańczę mu na złość
Cały świat wiruje ze mną jakby się szampanem spił
No i tańczę, tańczę, tańczę, tańczę, tańczę co mam sił
Momentalnie znika smutek, momentalnie znika pech
Widzę cały świat różowo i na każdej twarzy śmiech
Nie narzekam nigdy na nic, czy mam więcej, czy mam mniej
Tylko tańczę, tańczę, bo gdy tańczę, zaraz jest mi lżej
* zakładka ‘Wstęp’